HEY AĞALAR NERE VARDI YARIMIZ

   Avşarlar da Ceritler de Rakka'ya sürülmüşlerdi. Rakka Halep'in doğusunda bir ilçe, şimdi il, burası çok belalı sürgün yerlerinden biri. Ancak Ceritler de Avşarlar da orada uzun süre kalamazlar.

   Dadal, burada eski günleri, yaylaları anımsar:

Gitti Cerit gitti, gider Avşarlar

Gider oldu namusumuz arımız

Kavga kuruldu da kılıç çalındı

Hey ağalar nere vardı yarımız

Ağamız da çadırını tutardı

Kabıtını dal boynuna atardı

Her birimiz bin atlıya yeterdi

Döğüşerek ölemedi birimiz

Daloğlu'm şu dağlara varınca

Korkarım yurtları ıssız kalınca

Saçılıp da Binboğa'ya konunca

Yaylalara dokunmazdı şerimiz

Kabıt: Kaput, Palto.

Şer: Kötülük, fenalık; sataşmayı huy edinmiş kötü tabiatlı kimse; şerli' de denir.

Namusumuz, arımız Mecit Paşa, "Bunlar uslu durmazlarsa atlarını ve burnu hızmalı kızlarını Adana pazarlarında satarım" demişti, buna telmih ediyor.

Şiir, Tahir Kutsi Makal'ın "Dadaloğlu" adlı kitabından alınmıştır.