AKRABA GÖNLÜNDEN KOVULMUŞUM BEN

Cahilce yaşamışım bu güne kadar
Aldanmışım yüzüme gülene ben
İnsanları sevmem suçumuş meğer
Dönünce sırtımdan vurulmuşum ben

Yürüdüm dostlarla nice yollarda
Takılıp ta kaldım nice ağlarda
Ahbap diye kaldım gönül bağında
Ahbabın gönlünden kovulmuşum ben

Kaşlara gözlere bakınca kandım
İnandım sözlerine seviyor sandım
Şubat ayında kavrulup yandım
Ağustos ayında donmuşum ben

Sırrımı anlattım eş ile dosta
Sonunda koydular hep bana posta
Gecen yıl bugün tam ağustosta
Baba yurdundan kovulmuşum ben

Var olanın kıymetini bilmedim
Candan seven fazla eş dost görmedim
Hep kederli çileliydim gerçek gülmedim
Bağrımdan uçuruma itilmişim ben

Kime ne diyon ey garip Solmaz
Ana babadan başka dost olmaz
Takma kafaya elin sözü hiç durmaz
Akraba gönlünden kovulmuşum ben

Solmaz ARIK