28 - PİRİNÇ PİLAVI

PİRİNÇ PİLAVI

Seferberlikde iki kız kardeşin kocaları asker olurlar. Arkasından kıtlık gelir insanlar aç susuz. Kız kardeşlerden biri Emine Çocuklarının açlık çığlıklarına dayanamaz. Hali vakti kendisinden iyi olan bacısı Ayşe’ye gider. Belki bir iki ekmek alırım da şu çocukların sesi kesilir diye. Ayşe’nin evine yaklaşırken bulgur pilavı yediklerini görür. Ayşe bacısı Emine’nin geldiğini görünce leğende bulunan pilavı alıp, donunun içine boşaltır.

Emine: “Ayşe bacım, benim çocuklarım açlıktan kıvrılıyor. Ne olur bir ekmek ver de sesleri kesilsin, vallahi dayanamıyorum çığlıklarına.”

Ayşe: “Sen ne istiyon bacından, bacın ölüyor acından” der.

Emine boynunu bükerek gider. Seferberlik biter, kocaları sağ salim geri dönerler. Zaman geçer Emine’nin maddi durumu Ayşe’den iyi olur. Bir gün pirinç pilavı pişirir. Yemeğin üzerine Ayşe gelir. Emine, Ayşe’ye der ki “Kara gün kararıp kalmaz. Bulgur pilavı, dona girmez. Gel bacım, pirinç pilavı yiyelim” der.

KİTAPLAR

MAKALELER

ŞAİRLER