MADEM SORDUN…

Türkü benim, destan benim.
Nam-ı değer bostan benim.
Kâmil, cahil, mestan benim.
Göz de “Avşar babam” – BENİM.

Kalem canan, yazan benim.
Yaprak döken hazan benim.
Kaynar sular, kazan benim.
Köz de “Avşar babam” – BENİM.

Bağrım, döşüm kafes benim.
Soluk kesen nefes benim.
Bülbül ahraz, o ses benim.
Söz de “Avşar babam” – BENİM.

Çiçek açar yaram benim.
Ak alnımda karam benim.
Yazım kışım haram benim.
Güz de “Avşar babam” – BENİM.

Ellerimde Kur’an benim.
Sinesine vuran benim.
Dağı taşı yoran benim.
Düz de “Avşar babam” – BENİM.

“Sinirleri” -geren benim.
Nankör değil! Gören benim.
Vakit bitti, süren benim.
İz de “Avşar babam” – BENİM.

Ozan benim Okan benim.
Kara toprak, al kan benim.
Aslı Kağan Hakan benim.
Bez de “Avşar babam” – BENİM.

Melül, melül bakan benim.
Yana, yana, yakan benim.
“Bir” de “iki yakan” benim.
Giz de “Avşar babam” – BENİM.

Cennet bahçe “Gül/han” benim.
Yolcu, hancı, mihman benim.
“MEKÂNSIZ “O!” ZAMAN BENiM”
Öz de “Avşar babam” – BENİM.

“AvşarBabamBenim” – Gülhan Çabucak