7 - ÇABUCAK’IN AĞIDI

ÇABUCAK’IN AĞIDI

Köy de iki taraf, karşılıklı taş dövüşü yaparlar. Akşamüzeri köyde bir evin bir oğlu tarafsız bir kişi kavgayı önlemek için “komşular ayıptır, günahtır, yeter artık” derken bir kör taş başına isabet eder, hakkın rahmetine kavuşur. Ağıdı acısı söyler.

Evimiz Garakaya’da

Gardaşım orda oturur

Gara Yusuf’un torunu

Terkide kelle getirir.

Ali Bea babam oğlu

Çıkamaz oldum yokuşu

Nece şordan kağn’endirdi

Camız tokuşu tokuşu

Şu tarlaya ekin eker

Şu tarlaya yığın döker

Gend’ardından zavırlarda

Camız ilvanınan çeker.

İğdelerin hep kurumuş

Bir ılgın çökmüş şuradan

Hacı bebek cirit oynar

Hatır kalktı mı aradan

Emmim oğlu dururkene

Varmam elin kucağına

Yağmur yağıp sel mi doldu

Oğlansızın ocağına

Yaralarım geldi denge

Hüsne’ye çıkar mı banka

Gıyma Gadir Mevla’m gıyma

Gardaşım üstüme gölge.

Karakaya: Toklar nahiyesin de bir bölge.

Gara: Kara.

Terki: 1. Eyerin arka bölümü. 2. Binek hayvanının sağrısı. 3.Atın arkası. 4.At vb. hayvanlara yüklenen eşya, yük. 5. Atın eyerine takılan küçük heybe

Kelle: Koparılmış kafa.

Bea: Bey.

Babam oğlu: Erkek Kardeş

Zavır: Çıkışma, paylama, azar.

Camız: Manda.

İlvan: Gösteriş, çalım, kibir.

Ilgın: Kavurucu sıcak.

Oğlansız: Oğlu olmayan.

Yaralarım geldi denge: Sözün tam sırası geldi.

Banka çıkması: Maaşa bağlanmak.

Gölge: Koruma, kayırma, himaye, gözetme.

KİTAPLAR

MAKALELER

ŞAİRLER